Prolog

Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać.

~Antoine de saint

 

Spogląda na klasę. Dokładnie 23 twarze patrzą na nią. Wbijają wzrok w tablice czekając, na rozpoczęcie lekcji. 

-Drogie dzieci-rozpoczyna-Och, przepraszam!  Wy już nie jesteście dziećmi. Przecież, chodzicie już do ostatniej klasy gimnazjum i powinnam Was tratować jak dorosłych. 

Cała klasa, wszyscy razem kiwają głowami. 

-Tak więc, droga klaso. Zaczyna się rok szkolny a zarazem ostatni w tej szkole. Mam nadzieje, że będzie on dobry zarówno dla Was, jak i dla mnie. Mamy też nowego ucznia, a raczej uczennice. 

Do klasy wchodzi dość wysoka blondynka o dużych, brązowych oczach.

-To jest Ludmiła. Przyjechała prosto z Buenos Aires. W poprzedniej szkole była najlepsza z klasy jeśli chodzi o biologie i matematykę. Może pomoże Wam się podciągnąć, gdyż z tego co wiem, w zeszłym roku jakoś nie zabłysnęliście   jeśli chodzi o te dwa przedmioty. 

Klasa przytaknęła. Wszyscy wlepili wzrok w nową. 

-A teraz, Ludmiłko -powiedziała serdecznie-Usiądź z Tomasem. 

Tomas był to cichy i spokojny chłopak. Zamknięty w sobie. Nigdy nie wyrywał się do odpowiedzi. 

Gdy tylko usłyszał słowa nauczycielki podniósł głowę znad zeszytu w którym zwykle szkicował. 

Dziewczyna z uśmiechem zasiadła obok niego. Widząc zakłopotanie na jego twarzy szepnęła mu do ucha: "Fajne rysunki. Nie przejmuj się mną. Nie będę ci przeszkadzać." On popatrzył na nią z lekkim uśmiechem po czym pokiwał twierdząco głową. 

-Violetta.-nauczycielka zwróciła się do szatynki siedzącej w drugiej ławce, w rzędzie pod oknem-Ściągnij tą głowę z ramienia Federico. Takie czułości to po lekcjach, ewentualnie na przerwie. 

Dziewczyna zrobiła to, o co poprosiła ją nauczycielka. Ona i Fede byli parą od trzech dni. Świeżo upieczona para starała się spędzać ze sobą każdą chwile. 

-Camila- teraz pani profesor zwróciła uwagę rudowłosej siedzącej w w ostatniej ławce, rzędu środkowego.-Jeśli masz coś ciekawego do powiedzenia, to może powiedz to do nas wszystkich. 

Cami momentalnie zamilkła. A właśnie mówiła, Francesce, najlepszej przyjaciółce o tym, jak bardzo podoba się jej Leon, klasowy sportowiec. 

I gdy wychowawczyni chciała już mówić o planie lekcji do sali wpadł Diego. Diego Hernandez.

-Przepraszam za spóźnienie.-mruknął siadając obok Maxi'ego, swojego najlepszego przyjaciela. 

-Niesłychane!-oburzyła się nauczycielka-Pierwszy dzień szkoły a ty się już spóźniasz!

-Przecież przeprosiłem.-uparł się Hiszpan.-Zdarza się.

Teraz zaczęła się kolejna "kłótnia" pomiędzy panią a chłopakiem, znana, sprzed roku. Ale lepiej to ominąć... 

Nauczycielka wreszcie mogła wszystko spokojnie powiedzieć. Lekcja się skończyła i wszyscy zaczęli wychodzić ze szkoły. Naturalnie Violetta i Federcio na przodzie, trzymając się za ręce. Zaraz za nimi plotkujące Camila i Francesca. Potem Natalia z Maxim, kolejna klasowa para. Jednak oni, w przeciwieństwie do Castillo i Pasquarelli'ego oni mieli ciche dni. Od ostatniej kłótni ledwo się do siebie odzywali lecz nie chcieli by inni to zauważyli. Następnie Leon wraz z Larą, swoją siostrą, i jej chłopakiem Marco. Potem Diego z Andreasem a na samym końcu włóczył się Tomas. 

-Co idziesz tak sam?-podbiegła do niego Ludmiła.

-To normalne.-odparł cicho-Lubię samotność. 

-Oj, już nie przesadzaj!-zaśmiała się ciepło blondynka.-Ja tu nikogo nie znam... Może jutro pokażesz mi szkołę?

-Ja?-zdziwił się.-Naprawdę?

-Coś w tym niezwykłego? Wydajesz się fajny i myślę, że możemy się lepiej poznać. 

Tomas i Ludmiła przegadali całą drogę na przytanek autobusowy do którego ona miała wsiąść.

-To do jutra!-pomachała mu na pożegnanie.